Dyrektor instytucji kultury błędnie zakwalifikował informację publiczną, o udostępnienie zwrócił się obywatel jako informację przetworzoną i zaniedbał procedurę przewidzianą Ustawą o dostępie do informacji publicznej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wydał w marcu 2025 r. wyrok dotyczący bezczynności Dyrektora Biblioteki Publicznej Miasta i Gminy w Chocianowie w udostępnieniu informacji o jego wynagrodzeniu. Choć wyrok nie jest jeszcze prawomocny, warto zapoznać się z jego przesłaniem.
Obywatel złożył do Biblioteki Publicznej w Chocianowie wniosek o udostępnienie dwóch informacji: imienia i nazwiska dyrektora biblioteki oraz miesięcznego wynagrodzenia brutto dyrektora.
Na pierwsze pytanie biblioteka odpowiedziała szybko i bez problemów. Jednak w kwestii wynagrodzenia, organ wezwał skarżącego do podania swojego adresu zamieszkania oraz do wykazania, dlaczego udostępnienie tej informacji jest szczególnie istotne dla interesu publicznego. Biblioteka uznała, że żądana informacja jest informacją przetworzoną i dlatego wymaga uzasadnienia szczególnego interesu publicznego. Skarżący podał swoje dane, ale nie uzasadnił „szczególnego interesu publicznego”, powołując się na orzecznictwo. W efekcie, biblioteka pozostawiła wniosek bez rozpoznania.
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu stwierdził, że dyrektor biblioteki dopuścił się bezczynności w rozpoznaniu wniosku dotyczącego wynagrodzenia. Sąd uznał, że informacja o wynagrodzeniu brutto dyrektora instytucji kultury finansowanej ze środków publicznych jest informacją publiczną. Jest to informacja o sposobie wydatkowania środków publicznych, a zatem powinna być jawna.
Sąd uznał ponadto, że dyrektor błędnie zakwalifikował informację o wynagrodzeniu jako „informację przetworzoną”. Sąd wskazał, że nawet jeśli organ uzna informację za przetworzoną, brak uzasadnienia przez wnioskodawcę istnienia „szczególnego interesu publicznego” nie jest brakiem formalnym wniosku. Organ w takiej sytuacji nie może pozostawić wniosku bez rozpoznania.
Podmiot publiczny, nawet w przypadku uznania informacji za przetworzoną i braku wykazania przez wnioskodawcę szczególnego interesu publicznego, ma obowiązek wydać decyzję o odmowie udostępnienia informacji, a nie po prostu nie odpowiadać. To w decyzji organ powinien szczegółowo uzasadnić, dlaczego uznał, że nie ma „szczególnego interesu publicznego” w udostępnieniu tej informacji.
W ocenie sądu bezczynność dyrektora biblioteki nie miała miejsca z „rażącym naruszeniem prawa”. Sąd uznał, że wynikała ona z błędnego przekonania organu, a nie z celowego unikania odpowiedzi. W konsekwencji sąd zobowiązał dyrektora biblioteki do rozpoznania wniosku w terminie 14 dni od otrzymania prawomocnego wyroku i zasądził na rzecz skarżącego zwrot kosztów postępowania sądowego w wysokości 100 zł.
Co mówi prawo?
Z bezczynnością organu mamy do czynienia wówczas, gdy w prawnie ustalonym terminie organ ten nie podjął żadnych czynności w sprawie lub wprawdzie prowadził postępowanie, ale mimo istnienia ustawowego obowiązku, nie zakończył go wydaniem w terminie decyzji, postanowienia lub też innego aktu, lub nie podjął stosownej czynności.
W takiej sytuacji wnioskodawca ma prawo złożyć skargę na bezczynność. Skarga musi być jednak poprzedzona wniesieniem ponaglenia. Skargę do sądu administracyjnego wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi.
Do skarg rozpatrywanych w postępowaniach o udostępnienie informacji publicznej stosuje się przepisy Ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. — Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, z tym że:
1) przekazanie akt i odpowiedzi na skargę następuje w terminie 15 dni od dnia otrzymania skargi;
2) skargę rozpatruje się w terminie 30 dni od dnia otrzymania akt wraz z odpowiedzią na skargę.
Nieprzekazanie w terminie skargi do sądu administracyjnego może skutkować wymierzeniem grzywny podmiotowi za to odpowiedzialnego. Pozwala na to przepis art. 55 Kodeksu postępowania administracyjnego.
zdjęcie ilustracyjne
Więcej na ten temat w poradniku: Informacja publiczna w instytucjach kultury
