Pracownicy instytucji kultury, którzy podnoszą swoje kompetencje powinni otrzymywać wyższe wynagrodzenia lub benefity pozafinansowe a nie jedynie więcej obowiązków. Satysfakcja z rozwoju nie powinna być jedyną motywacją do kształcenia i udziału w szkoleniach. Takie są wnioski z badań dot. podnoszenia kompetencji kadr kultury.
Narodowe Centrum Kultury opublikowało raport pt. „Podnoszenie kompetencji kadr kultury w domach, centrach i ośrodkach kultury”. Raport powstał w ramach projektu badawczego „Ogólnopolska diagnoza podnoszenia kompetencji kadr kultury w domach, centrach i ośrodkach kultury” zrealizowanego przez zespół w składzie: Bogusław Dziadzia, Ewelina Konieczna, Jan Liniany, Jolanta Skutnik, Dorota Sieroń-Galusek oraz Regionalne Obserwatorium Kultury Regionalnego Ośrodka Kultury w Katowicach w składzie: Łukasz Dziuba, Aleksander Lysko, Maciej Zygmunt.
W badaniach wzięło udział 900 osób z całej Polski. Wyniki świadczą o dużym zainteresowaniu i aktywności pracowników domów, centrów i ośrodków kultury w zakresie podnoszenia kompetencji zawodowych. Dominuje wśród nich przekonanie, że w przypadku pracownika kultury szeroko pojęta edukacja i doskonalenie powinno być procesem ustawicznym. Co ciekawe zainteresowanie podnoszeniem swoich kwalifikacji zawodowych rośnie wraz ze stażem pracy.
Jednocześnie w instytucjach kultury brakuje systemowej ścieżki rozwoju merytorycznych kadr kultury. Obligatoryjna ścieżka doskonalenia zawodowego w domach, centrach i ośrodkach kultury dotyczy jedynie osób z pionu administracyjnego, w szczególności pracowników odpowiedzialnych za finanse publiczne oraz bezpieczeństwo.
Wśród kompetencji, które pracownicy instytucji kultury chcieliby rozwijać są m. in. umiejętności z dotyczące koordynacji prac zespołowych, rozwojem i utrzymaniem widowni, dostosowywaniem oferty do lokalnych odbiorców kultury oraz tzw. kompetencje miękkie związane z komunikacją społeczną, kierowaniem zespołami, stosowaniem mechanizmów motywacji.
Podnoszenie kompetencji przez pracowników instytucji kultury napotyka na różnorodne bariery. Główne z nich to finanse oraz brak czasu, a także oddalone od miejsca zamieszkania oferty szkoleń. W instytucjach kultury brakuje pieniędzy na szkolenia, poza tym wiele form podnoszenia kompetencji koliduje z harmonogramem codziennych zadań domów, centrów i ośrodków kultury.
Czynnikiem ograniczającym rozwój może być też proces polegający na wzroście ilości przydzielanych w miejscu pracy zadań wraz z nabywaniem i poszerzaniem kompetencji. Mówiąc wprost – kto więcej potrafi, ten dostaje więcej pracy.
– W sytuacji kiedy za tymi wysiłkami nie stoi żadna gratyfikacja, a jedynie wzrost oczekiwań, pracownik może odczuwać zniechęcenie, a nawet celowo unikać pewnych form podnoszenia kompetencji – czytamy w raporcie.
Według autorów badania, aby kształcenie mogło rzeczywiście pełnić rolę mechanizmu motywującego, musi być nagradzane w formie finansowych lub pozafinansowych benefitów.
– Satysfakcja z działania, którą dostrzegają pracownicy kadr kultury (mimo, że bardzo wysoko przez nich samych oceniana) nie może pozostawać jedynym elementem gratyfikacji. Stosownie do ilości szkoleń i wymagań stawianych pracownikom powinno iść wynagrodzenie lub inne benefity pozafinansowe – twierdzą autorzy raportu.
Pełny tekst raportu dostępny jest na stronie Narodowego Centrum Kultury.
Podnoszenie kompetencji kadr kultury w domach, centrach i ośrodkach kultury – raport