Sąd uznał, że główna księgowa instytucji kultury, to osoba podlegająca przepisom tzw. ustawy kominowej i z tego powodu jej wynagrodzenie podlega ujawnieniu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w styczniu 2025 roku wydał prawomocny wyrok, który dotyczy ważnej kwestii transparentności finansów publicznych w instytucjach kultury. Sąd uchylił decyzję dyrektora Biblioteki i Ośrodka Kultury w jednej z gmin województwa śląskiego, który odmówił udostępnienia informacji o kwocie nagrody wypłaconej głównej księgowej tej instytucji w 2023 roku.
Sprawa rozpoczęła się wnioskiem obywatela, który na podstawie ustawy o dostępie do informacji publicznej zażądał ujawnienia wysokości nagrody głównej księgowej Biblioteki i Ośrodka Kultury (BiOK). Dyrektor odmówił, argumentując, że informacja ta dotyczy prywatności konkretnej osoby, która nie pełni funkcji publicznej w rozumieniu ustawy.
Po ponownym rozpatrzeniu sprawy, dyrektor podtrzymał swoją decyzję, wskazując, że żądanie dotyczy zindywidualizowanego świadczenia wypłaconego konkretnej osobie, a nie ogólnej jawności wydatkowania środków publicznych. Argumentował również, że główna księgowa nie jest osobą pełniącą funkcję publiczną, ponieważ nie posiada uprawnień decyzyjnych wpływających na sytuację prawną innych osób i nie dysponuje majątkiem publicznym w sposób samodzielny.
Jednak obywatel nie zgodził się z tą interpretacją i złożył skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach. W skardze podniósł, że organ pominął istotny przepis ustawy o wynagradzaniu osób kierujących niektórymi podmiotami prawnymi, który wprost mówi o jawności wynagrodzeń i nagród głównych księgowych w samorządowych jednostkach organizacyjnych posiadających osobowość prawną, do których zalicza się BiOK.
WSA w Gliwicach uznał skargę za uzasadnioną i uchylił obie decyzje dyrektora. W uzasadnieniu wyroku Sąd podkreślił, że zgodnie z art. 1 ust. 1 u.d.i.p., każda informacja o sprawach publicznych stanowi informację publiczną i podlega udostępnieniu.1 Nie ulega wątpliwości, że informacja o nagrodzie wypłaconej ze środków publicznych jest informacją o sprawie publicznej.
Kluczowym argumentem sądu było jednak powołanie się na ustawę z dnia 3 marca 2000 r. o wynagradzaniu osób kierujących niektórymi podmiotami prawnymi. Sąd zwrócił uwagę, że art. 1 tej ustawy wymienia samorządowe jednostki organizacyjne posiadające osobowość prawną, które nie są spółkami handlowymi, jako podmioty nią objęte. Z kolei art. 2 pkt 4 tej ustawy wprost stanowi, że ma ona zastosowanie do głównych księgowych tych jednostek.
Co najważniejsze, art. 15 wspomnianej ustawy stanowi, że informacje o wynagrodzeniu osób podlegających tej ustawie oraz o nagrodach rocznych, świadczeniach dodatkowych i odprawach są jawne i nie podlegają ochronie danych osobowych ani tajemnicy handlowej.
WSA w Gliwicach stwierdził, że dyrektor instytucji kultury całkowicie pominął tę szczególną regulację, która wprost nakazuje jawność informacji o nagrodach głównej księgowej. Sąd podkreślił, że ustawa o wynagradzaniu osób kierujących niektórymi podmiotami prawnymi nie zawiera odmiennych zasad i trybu dostępu do informacji publicznych od tych zawartych w ustawie o dostępie do informacji publicznej, a zatem informacja objęta wnioskiem skarżącego powinna zostać udostępniona.
Kup książkę „Informacja publiczna w instytucjach kultury”! Dowiedz się jakie są obowiązki instytucji kultury, jako podmiotu publicznego zobowiązanego do udzielania informacji publicznej. Sprawdź jak wyglądają procedury w postępowaniach dotyczących informacji publicznej. Poznaj najciekawsze orzeczenia w sprawach dotyczących udostępniania informacji publicznej.
zdjęcie ilustracyjne